نمایشنامهنویس باید با فرهنگ بومی خود آشنایی، عُلقه و پیوند داشته باشد، پیوندی که در زیست او تأثیر بسزایی بگذارد. بهعلاوه نمایشنامهنویس باید به جامعه معاصر و فرهنگ خود نظرگاه ویژهای داشته باشد، چراکه او باید در آثارش این نظرگاه منحصربهفرد را به منصه ظهور بگذارد. این کتاب حاصل پنج سال کار و مطالعه پیوسته نگارندگان آن روی ماهیت نمایشنامهنویس، نمایشنامه و دو جزو از اجزای نمایشنامه یعنی طرح و کاراکتر است. همچنین در این کتاب به شک سقراطی و به مقبولیات موجود در حوزه نمایشنامهنویسی، پرداخته شده است.