آینده امنیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران

در این کتاب ابتدا گفتمان‌های مختلف حوزه امنیت ملی مبتنی بر رویکردی معرفت‌شناسانه بررسی می‌شود؛ در این بررسی گفتمان‌های اثبات‌گرایی و فرااثبات‌گرایی مدنظر قرار گرفته است. سپس ضمن ارائه توضیحاتی از چیستی دانش آینده‌پژوهی، مهم‌ترین روش‌های آینده‌پژوهی یعنی «روندپژوهی»، «تحلیل علّی چندلایه‌ای»، «روش پیش‌بینی لاکوود»، «تحلیل محتوا»، «روش تایدا»، «تکنیک دلفا» و «سناریونویسی» شرح داده می‌شود. در ادامه روش کتابخانه‌ای و اسنادی روندها و پیشران‌ها و متغیرهای تأثیرگذار بر امنیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران مطالعه می‌شود؛ از این‌رو، ۱۰ پیشران اصلی به عنوان تهدیدات امنیت سیاسی ایران شامل رویدادهای تروریستی، معمای اپوزیسیون سنتی چپ‌گرا و سنتی راست‌گرا و اپوزیسیون جدید، تهدیدات فساد اداری و مالی، مناسبات مسئولان، جنبش‌های اجتماعی، تهدیدات انتخاباتی، معمای امنیت قضایی، تهدیدات رسانه‌های سیاسی و شبکه‌های مجازی، معمای قومی مذهبی و معمای بشر معرفی می‌شود. در پایان با استفاده از روش سناریونویسی، عدم قطعیت‌های آینده امنیت سیاسی ایران ارزیابی می‌گردد‌ و چهار سناریو برای آن مطرح می‌شود.