نویسنده در این کتاب درصدد ایجاد گفتوگوی علمی میان فلسفه شرق و غرب است. از اینرو در این کتاب دیدگاههای ارسطو، فارابی، ابن مسکویه، ابن سینا، خواجه نصیرالدین طوسی، ملاصدرا، رنه دکارت، ایمانوئل کانت، امیل دورکیم، علامه طباطبایی، جان سرل و آنتونی گیدنز در باب حکمت عملی گزارش و نسبت به ایده اصلی کتاب یعنی آشکارسازی جایگاه حکمت عملی بهمثابه فلسفه علوم انسانی سنجیده شده است. همچنین نویسنده در ادامه از سنت فکری حکیمان مسلمان با استفاده از پیشرفتهای حکمت عملی در دوره اسلامی از وجود قانون و شناخت در حکمت عملی و عقل عملی و ظرفیتهای آن جهت نیل به علوم انسانی مطلوب سخن میگوید.