قاجاریه و توسعه

قاجار، نام دودمانی است که از سال ۱۷۹۴ تا ۱۹۲۵ بر ایران فرمان راندند. قاجارها قبیله‌ای از ترکمن‌های منطقه استرآباد گرگان بودند. ایشان تبار خود را به کسی به نام «قاجار نویان» می‌رساندند که از سرداران «چنگیز» بود. این قبیله ریشه در عبارت «آقاجر» به معنای «جنگجوی جنگل» دارد. در این کتاب، هدف آن است که پس از ارائه پیشینه سلسله قاجار و تشریح شکل‌گیری جمعیت‌های زنان ایرانی در دوران قاجاریه پس از مشروطه، دوگانگی اندیشه توسعه و پیشرفت در عهد قاجار بررسی شود و تأثیر فرهنگ سیاسی تشیع در این دوره تحلیل گردد.