آل بویه

آل بویه، سلسله‌ای ایرانی‌ و شیعه، منسوب به «بویه» معروف به «ابوشجاع» که در خلال سال‌های ۳۲۲ تا ۴۴۸ق، بر بخش بزرگی از ایران و عراق و جزیره تا مرزهای شمالی شام حکومت داشتند. حکومت آل بویه برای تقویت و رونق مراسم شیعه امامیه اهتمام فراوان ورزید و مراسم عزاداری امام حسین (ع) در عاشورا و جشن ولایت حضرت علی (ع) در غدیرخم را با شکوه و عظمت برپا کرد. همچنین در پرتو حکومت این سلسله ایرانی، قبور ائمه شیعه در عراق مرمت و بازسازی شد و سنت زیارت مشاهد شریفه، رو به گسترش بی‌سابقه نهاد. شعاير دیگر شیعه امامیه همچون گفتن «حی علی خیرالعمل» و «اشهد ان علیا ولی‌اللّه» در اذان، استفاده از مُهر نماز و تسبیحی که از تربت امام حسین (ع) ساخته شده بود، از دیگر نمادهای شیعه امامیه در عراق عهد آل بویه خوانده شده است. در این کتاب ضمن بیان خاستگاه و چگونگی قدرت‌گیری خاندان آل بویه، فرهنگ، هنر و معماری و روش زندگی؛ آداب و رسوم؛ دلایل پیشرفت سریع و براهین به سستی گراییدن آن‌ها بررسی می‌شود.