مغز یک صفحه نمایش است

دقیق نیست بگوییم تصویر سینماتوگرافیک در زمان حال است. آنچه تصویر «بازنمایى» مىکند در زمان حال است، ولى نه خود تصویر، زیرا در سینما، همچنان که در نقاشى، خود تصویر همواره از آنچه بازنمایى مى‌کند متمایز است. خود تصویر نظامى است از روابط زمانى، که زمان حال متغیر تنها یکى از نتیجه‌هاى آن است. فکر مى‌کنم تارکُفسکى نیز همین مسئله را مد نظر داشت وقتى تمایز میان تدوین و نما را به چالش کشید و سینما را به منزله‌ى «فشار زمان» در یک نما تعریف کرد. (از متن)