سیر تحول دانش حقوق اساسی در دوره پس از انقلاب اسلامی در ایران

حقوق در ایران برگرفته از حقوق «اسلامی» و حقوق «رومی - ژرمن» (به ‌طور خاص حقوق فرانسه) است. حقوق اسلام، حقوق مذهبی است، یعنی قواعد آن از شریعت اسلام و دیگر آموزه‌ها سرچشمه گرفته شده ‌است و از نظر روش استنباط حکم و وسایل فنی آن، با سیستم رومی - ژرمنی شباهت بیشتری دارد تا با سیستم «کامن‌لا». برخلاف عقیده بسیاری از حقوق‌دانان که معتقدند نظام حقوقی ایران یک نظام فقهی محض است، نظام حقوقی ایران ترکیبی از نظام حقوقی کامن‌لا و رومی - ژرمن می‌باشد؛ زیرا اهمیت رویه قضایی و اصل آن را در نظام حقوقی ایران نمی‌توان انکار نمود. آرای وحدت رویه در حکم قانون است، بنابراین در موارد خاصی می‌توان به آن‌ها استناد نمود. در موارد بسیاری به دلیل سکوت قانون رویه قضایی به ناچار دست به کار شده و به صدور آرای وحدت رویه اقدام می‌کند که درنتیجه آن، احکام دادگاه‌ها منتشرشده و در موارد مشابه بعدی مورد استناد قرار خواهد گرفت. در این کتاب با بررسی سیر تحولات دانش حقوق اساسی پس از وقوع انقلاب اسلامی، سعی بر آن است تا به لحاظ حقوقی دوگانگی‌ها و تضادهای مطرح در این حوزه واکاوی شود و با نگاه علمی و با ارجاع به اسناد حقوقی آن دوران و در بستری تاریخی اجتماعی مسیر این تحولات ترسیم گردد.