ساختار و تاویل متن

بخش نخست کتاب درباره‌ی تکامل تـاریخی روش ساختاری پژوهش متون ادبی است. بحث با زبان‌شنـاسی سـوسـور و منطق پیرس آغاز می‌شـود و ادامه‌ی آن به شـرح نظریه‌های ادبی اندیشگـرانی می‌رسـد چون شکلوفسکی، یاکوبسن، باختین، موکاروفسکی، اسپیتزر، پروپ، یولس، برمون و گرماس.
در بخش دوم از اندیشه‌هـایی بحث شده است که مهم‌ترین نظریه‌پردازان سـاختارگرا در سه دهه‌ی اخیر در زمینه‌ی بررسی متن ادبی ارائه کرده‌اند، متفکرانی چون لوی استـروس، فوکو، بارت، تودورف، ژنت، کریستوا و اکو.
بخش بعدی به روش شالوده‌شکنی متن می‌پردازد که دریدا پایه گذاشته است. نقد این متفکر از «متافیزیک حضور»، اندیشه‌های بلوم، دمان و دیگر شالوده‌شکنـان و نیز نظریـه‌های ادبی فیلسوفان پسامدرنیست چون دلوز و لیوتار در این بخش آمده است.
بخش آخر دربـاره‌ی تکامـل تاریخـی و مباحث اصلی آیین هرمنوتیـک اسـت، از روش تـأویل متـون مقـدس تـا آخـرین آثـار نظـریه‌پـردازان «مکتـب دریـافت متـن». در ایـن راه اندیشه‌های نیچـه، فروید، هوسرل، هیدگر، هرش، ریکور، آیـزر و یـاس درباره‌ی تأویـل متن طرح شده است.