مقام انسان در مثنوی

اگر ما مولانا را یک فقیه و عارف و یک مؤلف و مفسر آیات دینی به حساب می‌آوریم، باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که مولانا یک انسان‌شناس سترگ است. کمتر کسی در تاریخ عرفان ما انسان را به اندازه مولانا بررسی کرده است. او زوایا و خفایای وجودی انسان را به بهترین وجه مطلوب در آثار خود، به‌ویژه در مثنوی، برای ما ثبت کرده است؛ تعریف انسان و اینکه انسان چیست، اینکه انسان چه نقشی در آفرینش دارد، اینکه انسان در معرض دیده‌های متفاوت و مختلف است، اینکه انسان محوریت دارد و اینکه اساسا همه چیز مبتنی بر حضور و وجود و پذیرش انسان است. اگر انسان را از جهان حذف کنیم، لااقل در جایی که ما زیست می‌کنیم که همان کره زمین است، دیگر چیزی برای مطرح شدن و حرفی برای گفتن باقی نمی‌ماند. در این کتاب جایگاه و مقام انسان در مثنوی مولانا، بررسی می‌شود.