تماشاگر بوآل

«بوآل»، تئاتری آموزشی، سیاسی با رویکردی انقلابی بنیان نهاد که در آن دیگر عنصری به نام بازیگر وجود نداشت، همه شرکت‌کننده بودند، تئاتری به شکل آیینی با خاصیت درمانی. در این کتاب به روش توصیفی و تحلیلی و براساس داده‌های تاریخی در ابتدا به زندگی «آگوستو بوال» در دوران پیش از تبعید و پس از تبعید و شیوه‌های تئاتری‌اش مانند «تئاتر نامرئی»، «تئاتر مجسمه»، «تئاتر شورایی»، «تئاتر روزنامه»، «تئاتر رنگین‌کمان آرزو» و... و علت پیدایش این شیوه‌ها در دوره‌های مختلف و پرتلاطم زندگی‌اش پرداخته می‌شود. سپس جایگاه تماشاگر در نظریات اجرایی چند تن از کارگردانان و نظریه‌پردازان تئاتر قرن بیستم مانند «پیکاسو»، «برشت»، «میرهولد» و... و تحلیل نظریاتشان و تطبیق آن‌ها با نظریات بوال، ارائه می‌شود. در پایان جایگاه تماشاگر در نظریات اجرایی بوال، بررسی می‌شود.