از حاجی واشنگتن تا حاج کاظم

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ژانرهای سینمایی در ایران تجارب مختلفی کسب کرده‌ اند؛ گاه با پشتِ پا زدن به ذائقه مخاطب وطنی، به سینمای قصه‌گو، بی‌میلی کرده و گاه در اقتباس‌گیری (البته از ادبیات خارجی) افراط کرده‌‌اند؛ گاه در عرصه‌‌های مهمی مانند جنگ تحمیلی قهرمان‌پروری کرده و گاه از کاه، کوه ساخته و با قهرمان‌سازی‌های پوشالی، خواسته یا ناخواسته بر طبل سیاه‌نمایی در اجتماع کوفته‌اند؛ گاه به مسائل اقلیت روشنفکر جامعه اندیشیده و گاه روایتگر پارادوکس‌های فکری شخص فیلم‌ساز شده‌اند و... . تبیین عارضه‌های مهمی مثل جشنواره‌محوری، سیاست‌زدگی، بی‌توجهی به ظرفیت‌‌های بکری چون «سینمای مشترک» (میان ملت‌‌های دارای اشتراکات فرهنگی) و... در شکل‌‌گیری فهم صحیح ما از حال و روز گونه‌‌های مختلف سینمایی مؤثر است؛ بر همین اساس در این کتاب در ابتدا با رویکردی آسیب‌شناسانه مهم‌‌ترین مضامین و سویه‌های فکری و فرهنگی ژانرهای مطرح سینمایی در کشور بیان و در انتها نکات کلیدی و راهبردی برای اصلاح وضع موجود بیان می‌‌شود.