روان درمانی و اگزیستانسیالیسم (وجودگرائی)

این کتاب، دربرگیرنده تعدادی از مقالات «ویکتور فرانکل» در زمینه معنادرمانی است. در معنادرمانی و وجودگرايی، دکتر فرانکل، اصلی‌ترین مقاله‌های خود را که موجب اعتبار جهانی برای او شده است ارائه می‌دهد. او که هراس و وحشت اردوگاه‌های نازی را با همه وجودش احساس کرده است، معنادرمانی (روان‌درمانی‌ای که جست‌وجوی انسان برای درک معناست را تشخیص می‌دهد) درواقع پاسخ او به نیازی است که برای حفظ زندگی پیدا کرده است. او براساس تجربه‌های خود نظریه‌ای از درون انسان را که همانا تقلای او برای آزادی از طریق رنج و پادزهری در مقابل «پوچانگاری» و دستیابی به نیروی مثبت‌اندیشی علیه احساس بیهودگی یا «خلأ وجودی» یعنی اصلی‌ترین عامل روان‌‌رنجوری دنیای معاصر است، ارائه داده است. کار مهم دکتر فرانکل درواقع سنگ‌بنای سومین مکتب روان‌درمانی «وین» است که از زمانی که نخستین اثر پیشگام «فروید» و «آدلر» در روانکاوی مطرح شدند، کمک‌های شایان توجهی به آن کرده است. امروزه فرانکل در زمره مشهورترین روان‌شناسان جهان به ‌شمار می‌آید. تلاش‌های بی‌وقفه برای خارج کردن انسان‌ها از انسانیت خود در اردوگاه‌های «آشویتس» و «داخائو» موجب گردید که فرانکل به انسانی کردن روان‌شناسی روی آورد.