«بیست سال در ایران»، یادداشتها و نتیجه تجربیات اقامت دکتر «جان ویشاردِ» امریکایی در ایران است. این کتاب، نشان میدهد که ویشارد نه تنها پزشکی حاذق است، بلکه از تهیه یادداشتهای نسبتا دقیق از جریانات روزمره و تاریخی ایران آن زمان نیز غافل نمانده است. کتاب از فعالیتهای مسیونرهای مسیحی امریکایی در کردستان آغاز و تاریخ شروع اولین واحد پزشکی در ارومیه توسط دکتر «گرانتِ» امریکایی در سال ۱۸۳۵ را متذکر میشود. آن سالها ۱۲ پزشک امریکایی که ۶ نفر از آنها زن بودند در ۵ بیمارستان و ۱۰ پزشکخانه در تهران، تبریز، همدان، قزوین و کرمانشاه به کار طبابت مشغول بودند. در فصلهای دیگر کتاب، دکتر ویشارد از ماجرای شورش «شیخ عبیدالله» در ارومیه و اطراف تا کشته شدن ناصرالدین شاه و اوضاع اجتماعی، اقتصادی، صنعت و تجارت ایران را شامل میشود. بخشهای آخر کتاب در مورد مشروطه و اقدامات محمدعلیشاه و جنبش ترقیخواهانه در ایران است. دکتر ویشارد، قسمتهایی از کتاب را به وضع بهداشت ایران در آن زمان و کشتار وسیع وبا که هر چند وقت یکبار ایران را درو میکرد، اختصاص داده است.