غزل

«غزل» به همراه خانواده‌اش برای گذراندن تعطیلات پا به خانه باغی می‌گذارد که خانواده عمویش در آنجا زندگی می‌کردند. او در باغ با «مهران»، پسر صاحب آن باغ آشنا و به او علاقه‌مند می‌شود که اين آشنايي روند زندگی‌ غزل را دچار چالش و افت‌و‌خیزهای متعدد می‌کند... . در بخشی از این رمان می‌خوانید: «احساس می‌کردم پاهایم می‌لرزد و توان راه رفتن ندارم، قلبم تندتر از قبل می‌تپید و نای نفس کشیدن نداشتم. زن‌عمو شهین مرا در آغوش گرفته همراه هم وارد بیمارستان شدیم، عمو و مهران جلوتر از ما به سمت میز پذیرش بیمارستان رفتند و...».