شاید برخی ایدههای «کارل پوپر»، فیلسوف خردگرای اتریشی در منطقِ اکتشاف علمی، ایدههایی آشنا باشند؛ برای مثال، ایده ابطالپذیری بهعنوانِ مشخصه علم، ایده رشدِ غیراستقرایی معرفت، و این ایده که حتی بهترین معرفت علمیِ ما خطاپذیر است... . با این حال، متمایزترین جنبه رویکردِ پوپر به معرفتشناسی و فلسفه علم در کتاب «منطق اکتشاف علمی»، احتمالا هنوز ناشناخته است، زیرا افراد این کتاب را با انتظاراتی که سنت تجربهگرایی در معرفتشناسی و فلسفه علم پدید آورده است، مطالعه میکنند. اما در کتابِ پوپر چیزی حقیقتا متمایز وجود دارد. هرچند پوپر تبیینی از علم تجربی عرضه میکند، او به هیچ معنای متعارفی تجربهگرا نیست. بهعلاوه، هرچند اندیشه کانت تأثیراتی مهم بر کتاب پوپر گذاشته است، او کانتی هم نیست. افزون بر این، پوپر نه تنها بسیاری از انتقاداتِ مطرحشده به کتابش را پیشبینی کرده بود، بلکه برخی از متمایزترین خصوصیاتِ معرفتشناسیِ او مبتنی بر نوعِ پاسخی هستند که او به این مسائل میدهد. در این کتاب شما پس از خواندن مطالبی درباره پسزمینه نگارش کتاب «منطق اکتشاف علمي» با برخی خصوصیات اصلیِ این کتاب پوپر و حقیقت کلام آن آشنا میشوید.