«صدق و دیگر معماها»، مجموعهای از برخی نوشتههای «مایکل دامت» است که به مباحثِ معنا و فهم، زمان و علیت، گذشته، واقعگرایی، منطق، برهان، ابهام و خود فلسفه میپردازد. این نوشتهها بخش قابلتوجهی از سِیر حرفهای دامت -از سال 1959 تا 1975- را شامل میشود، و بازتابی از دغدغههای متنوع او در آن دوره است. در این اثر دو مسئله محوریاند؛ یکی ناظر به مجادلاتی درباره واقعگرایی است، و دیگری به این دیدگاه مربوط است که کاربردِ یک عبارت معنای آن را تعیین میکند. دامت این دیدگاه را از «ویتگنشتاینِ متأخر» وام گرفته و کار او عمدتا تلاش برای استدلال به نفع این برنهاد، توضیح محتوا و استنتاج نتایج آن است. از نظر دامت، یکی از مهمترین نتایج این برنهاد به مجادله واقعگرایی مربوط میشود. بسیاری از فیلسوفانِ دیگر اهمیت اصلیِ کار دامت را دقیقا در درک پیوند میان دو مسئله فوق میدانند. «صدق و دیگر معماها»، اولین تلاشهای او برای بررسی این مسائل است.