روایت شناسی در داستان های سیمین دانشور: بینامتنیت، اتصال کوتاه، راوی و بازتابنده، صدای فرامتن و شعار

روایت‌شناسی، مجموعه‌ای از احکام کلی درباره ژانرهای روایی، نظام‌های حاکم بر روایت (داستان‌گویی) و ساختار پیرنگ است. روایت‌شناسی را از دیدگاه تاریخ آن می‌توان به سه دوره «پیش از ساختارگرایی (تا ۱۹۶۰)»، «دوره ساختارگرایی (از ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰)» و «دوره پساساختارگرایی» تقسیم کرد. در این کتاب به روایت‌شناسی داستان‌های «سیمین دانشور» شامل «بینامتنیت»، «اتصال کوتاه»، «راوی و بازتابنده»، «صدای فرامتن» و «شعار» پرداخته می‌شود.