صد سال غزل و آواز دستگاهی

نویسنده در این کتاب به مطالعه رابطه غزل و آواز دستگاهی از دو منظر درونی و بیرونی پرداخته و رابطه درونی غزل و آواز از منظر موسیقی‌شناسی و رابطه بیرونی این دو در بستر فرهنگی و اجتماعی از منظر فرهنگ‌شناسی را بررسی کرده است. اینکه چرا آواز دستگاهی از بین تمامی قالب‌های شعری قالب غزل را برای بیان اندیشه موسیقایی خود انتخاب کرده؟ موضوعی است که در بحث موسیقی‌شناسی به آن توجه شده است. غزل و آوازِ دستگاهی به نحوی اندیشه زبانی و موسیقایی ایرانیان را بیان می‌کند. رابطه این دو در بستر تاریخی دستخوش تغییراتی شده است که نویسنده این تغییرات را در دو برهه پیش و پس از انقلاب اسلامی، مورد بررسی قرار داده است.