مائده های زمینی

«مائده‌های زمینی»، کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. «آندره ژید» (نويسنده) در این کتاب خداوند را در همه موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزادانه و برخلاف قیدوبندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد. با اینکه اين کتاب از آثار دوره جوانی نویسنده است، وی تقریبا تمام آنچه را که می‌توان فلسفه وی نامید در آن گنجانده است و هرچه بعدا نوشته در تعقیب اندیشه‌هایی است که در این کتاب بیان گردیده؛ یعنی امتناع از هر گونه علاقه و وابستگی و ستایش شور و عشق و نگاهی هر لحظه نو به تمام جلوه‌های هستی. ریشه اندیشه‌های این کتاب را در کتاب مقدس و نوشته‌های نیچه فیلسوف و شاعر شهیر آلمانی باید جست. نشانه‌هایی از تأثیر ادبیات مشرق زمین نیز در آن دیده می‌شود. او در این کتاب چنین استدلال می‌کند که تمام امیال طبیعی، سودمند بوده، مایه تندرستی است و بدون این امیال، زندگی لطف خود را از دست می‌دهد.