در نیمروز نیلوفری

کتاب حاضر مجموعه اشعار حافظ ذبیح اللهی است. اگرچه سروده‌های وی در هاله غلیظ ایهام و استعاره قرار دارد اما انسان و سعادت او، محبت انسانی و لبخند او، در زبان نمادهایی از طبیعت دغدغه همیشگی اثر شاعر است. در بخشی از قطعه‌ای با عنوان «نام من» می‌خوانید: در پای درختان باغ پدری‌ام / میان خاطره و ناگفته‌ها نشسته‌ام / پدربزرگم نام من را بر من نوشت در قامت ایستاده خود سوی ملکوت پر کشید / من هرگز او را ندیده‌ام / اما با او آشنایم...