مدیریت خسارت اقتصادی و اجتماعی در سیل (حوضه نمرود)

بلایای طبیعی، فاجعه ناشی از وقوع پدیده‌های طبیعی پرخطر مانند سیلاب، زلزله، طوفان و یا آتشفشان است که باعث وارد آمدن خسارت مالی و جانی به جوامع انسانی می‌گردد. پدیده‌های طبیعی پرخطر، زمانی بلاهای طبیعی خوانده می‌شوند که در ارتباط با نوع بشر باشند؛ وگرنه در محیط‌های طبیعیِ خالی از سکنه نیز ممکن است این پدیده‌ها اتفاق بیفتند؛ ولی بلایای طبیعی محسوب نشوند. توسعه روزافزون محدوده شهرها و روستاها، اجرای پروژه‌های کوچک و بزرگ که بعضاً در حریم یا بستر مجاری آب قرار می‌گیرند، اجتناب‌ناپذیرند. به این ترتیب، مسئله سیل و تخمین بزرگی سیلاب‌هایی که ممکن است علاوه بر به خطر انداختن ایمنی و تأسیسات ایجادشده، جان شهروندان را نیز تهدید نمایند، همواره فکر و ذهن برنامه‌ریزان را به خود مشغول می‌دارد. تحقیقات انجام‌یافته توسط یونسکو نشان می‌دهد که تنها در آسیا همه‌ساله، طغیان رودخانه‌ها حدود ۴ میلیون هکتار زمین و مزرعه را تخریب و نابود کرده و جان و زندگی حدود ۱۷ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. خسارت سیل‌های مهم کشور طی سال‌های۱۳۳۰ تا ۱۳۷0 نزدیک به ۱۲۴ میلیارد تومان بوده است که 55 درصد آن مربوط به سال‌های۱۳۶۰ تا ۱۳۷0 است. بررسی‌های انجام‌شده، نشان می‌دهد که افزایش وقوع سیل در دهه هفتاد به دهه چهل حدود۱۰ برابر شده است. بالاترین میزان خسارت در این میان، مربوط به حوزه کشاورزی است.