از زمان انتشار این کتاب در سال ۲۰۰۳ این ایده که وضعیت استثنایی در دموکراسیهای غربی به پارادایم معمولِ حکومت بدل شده دیگر واقعیتی بدیهی است و هیچ تحلیل سیاسی جدی نمیتواند انکارش کند. نهتنها قوانینی که در پی حملات سپتامبر ۲۰۰۱ وضع شدند و دستکم دوبرابر محدودکنندهتر از قوانین ایتالیای فاشیستاند کاملاً در چارچوب [وضعیت استثنایی] میگنجند، بلکه اعلام وضعیت اضطراری در ۲۰ نوامبر بهمدت سه ماه در فرانسه گامی تعیینکننده در این چارچوب بود که البته دولت آن را تمدید هم کرده است. بدینترتیب وضعیت استثنایی بهگونهای ماندگار در قلب اروپا خانه کرده است.