اندیشه ی سیاسی جان راولز از نظریه ای در باب عدالت به لیبرالیسم سیاسی

گذار از در نظریه سیاسی جان راولز، به مواضعی اشاره دارد که او پس از انتشار اثر نخست اتخاذ کرد. این گذار ناشی از نارضایتی‌ها و ناسازگاری‌های درونی این بود که او در صدد اصلاح آن‌ها برآمد. تغییراتی که راولز در نظریه خود اعمال کرد، در لیبرالیسم سیاسی به اوج و تکامل نهایی خود رسید. فهم این گذار با رجوع به مسئله پایداری ممکن خواهد بود. از نظر راولز، پایداری برای همکاری‌های اجتماعی و تحقق جامعه به سامان ضروری بود. او در ابتدا بر آن بود که پایداری با تکیه صرف بر عناصر آن، یعنی حس عدالت و برهان همسازی، به طور ذاتی تحقق می‌پذیرد؛ اما به مرور زمان، با فاصله گرفتن از دیدگاه‌های اخلاقی، با پذیرش واقعیت تکثیر گرایی معقول و اهمیت ارزش‌های سیاسی، به این نتیجه رسید که صرف پذیرش اصول عدالت توسط شهروندان، به پایداری و جامعه به سامان منجر نخواهد شد. او این بار، با طرح خوانشی متفاوت از پایداری و جایگزین کردن اجماع همپوش به جای برهان همسازی، شرایطی را فراهم آورد تا آموزه‌های جامع و متکثر شهروندان به رسمیت شناخته شود؛ بنابراین، شهروندان می‌توانند در قالب یک خود آیینی واقعی، اقدام به عمل عادلانه در جامعه بسامان کنند.