پس از اینکه محمدرضا و سران رژیم پهلوی از شهریور تا دی ماه ۵۷، کابینههای مختلف آشتی ملی، نظامی و... را تجربه کردند و به نتیجهای نرسیدند، ناگزیر به انتخاب شاپور بختیار، از چهرههای ملی گرای باسابقه به عنوان نخست وزیر تن در دادند تا شاید از این طریق راه حلی پیدا کنند، ولی پیش از این، نشانههای آشکاری از فزاینده و غیرقابلمهار بودن امواج انقلاب اسلامی مردم ایران، در رخدادهای مختلف مشاهده شد؛ که محمدرضا پهلوی را بر جان خود و خانوادهاش بیمناک میساخت. همچنین از آبان ۵۷ به این سو، عدهای از سران پیشین رژیم و در راس آنها، علی امینی، موضوع تشکیل شورای نیابت سلطنت و خروج محمدرضا پهلوی از کشور را به منظور فریب افکار عمومی مطرح کرد، چون ظاهر این امر کاملاً قانونی و مستند به قانون اساسی بود.