ماندن در وقت اضافه، رمانی شکل یافته در بستر واقعیت و خیال، در پی آن است که تصویری از زن نویسنده در زمان حاضر در وضعیت مدرن به دست دهد، تصویری که ریشه در واقعیت دارد. دشواریهای زیستی سارا، بارها به مخاطب یادآوری میکند که دیگر گونه زیستن تاوانی سنگین دارد. او مورد قضاوت قرار میگیرد و همچنان به راهی ادامه میدهد که تنها راه زیستن برای او را رقم میزند. گویی از سارا، جز نوشتن کاری بر نمیآید. کلمه را تنها پناهگاه خود میداند و برای پناه گرفتن در سایه کلمههایی که میپردازد اندک نیست، اما لذت بخش است. سارا یک تنه مانند یک تیم فوتبالی بازی میکند که در وقت اضافه باید سرنوشت خود را تعیین کند. مسئله شاید برد و باخت نباشد، اما نفس بازی کردن تا آخرین دقایق اهمیت دارد.