خودآگاهی، یک مهارت کاربردی برای شناخت بیشتر خصوصیات، نیازها، احساسات، نقاط ضعف و نقاط قوت خود است. با توجه به اینکه بسیاری از عملکردهای روانی، به طور خودکار انجام میشوند، لازمه خودآگاهی، شناخت این عملکردها برای درک ریشه واقعی آنهاست. با کمی تأمل میتوان دریافت که بیشتر از عملکردهای خودکار روانی، برای حفظ موجودیت یا بقا انجام میشود. متأسفانه در این چشم انداز، سعادت و آرامش به طور پیشفرض جزو اهداف اولیه در نظر گرفته نشده است. هدف خود آگاهی، عبور از مرحله اولیه زیستی و تجربه زندگی توأم با آرامش، مهرورزی، همدلی، شادمانی، حضور در لحظه و کاستن از رنجهای غیرضروری است. برای دستیابی به این اهداف اصیل در همه اعصار، بزرگان معنوی آموزههای دقیقی ارائه کردهاند که بسیاری از آنها هم هنوز هم کاربردی و معتبرند.