جاده آرامش: حکایت یک رهرو

جاده آرامش... به‌راستی اسم زیبا و پر معنایی است! یعنی مسیری که مقصدش آرامش است. آن چیزی که تمام آدم‌ها دارا و ندار، خوب و بد، زشت و زیبا، به دور از ملیت و مذهب، رنگ و نژاد به دنبالش هستند و در کلام و رفتار می‌طلبند. همچون گوهر درخشان که از دل تخته سنگی تیره و ناهموار، با دستان سنگ تراش نمایان می‌شود. تو نیز درون خود گوهری داری، به نام من (خودت) و تنها خود تو می توانی با حرکتی درونی، گوهر خود را بیابی. سنگ تویی! سنگ تراش تویی! گوهر تویی! و مسیر جاده آرامش، مسیری است که...