دیوان فروغ فرخزاد

آه ای زندگی منم که هنوز با همه پوچی از تو لبریزم نه به فکرم که رشته پاره کنم نه برآنم که از تو بگریزم با هزاران جوانه می‌خواند بوته نسترن سرود ترا هر نسیمی که می‌وزد در باغ می‌رساند به او درد ترا عاشقم، عاشق ستاره صبح عاشق ابرهای سرگردان عاشق روزهای بارانی عاشقم هرجه نام توست بر آن