گلستان سعدی

گلستان گل‌افشان‌ترین باغ همیشه بهار و بی‌خزان ادب فارسی است و همتایی جز شاید مناجات‌نامه‌ی‌ خواجه عبدالله انصاری (چاپ همین ناشر) ندارد. با این تفاوت که مناجات‌نامه تک موضوعی است و داستان ندارد. داستان‌های سعدی که شعرهای نخبه‌ای در میان آنها درج است، برخلاف آثار منثور قبل و بعد آن که دیگران نوشته‌اند گرفتار تکلف و عرب‌زدگی و پیچیده‌گویی معماوار نشده، و همچون جویبار زلالی خنیاگر است. آرایه‌ی اصلی و مهم آن سجع است : « هنرمند هر کجا که رود قدر بیند و به صدر نشیند.» وجه دیگر اهمیت آن در طنزآمیز بودن آن است.
گلستان مشتمل بر ۸ باب است :

۱- در سیرت پادشاهان

۲- در اخلاق درویشان

۳- در فضیلت قناعت

۴- در فواید خاموشی

۵- در عشق و جوانی

۶- در ضعف و پیری

۷- در تاثیر تربیت

۸- در آداب صحبت