خوشیها و روزها اولین کتاب پروست است و در بیستوپنج سالگی او منتشـر شد، امـا این مـانع آن نبـود که یکی از منتقدان او را، به خاطر همین یک کتاب، از کلاسیکهـای زبان فرانسه بداند. پـروست در این کتاب عمدهی آثاری را که تا آن زمـان نوشتـه و در نشریات مختلف به چـاپ رسـانده بود، از قصه و مقـاله و شعر منظـوم و منثـور، بهطـرزی سازمـانمند و به هم پیوستـه، امـا نه طبـق ملاحظـاتی از قبیل تاریخ انتشـار یا مضمـون، بلکه در ترتیبی دَوَرانی گرد آورد. خـواننده در این کتاب با برخی از ظریفترین نمونههـای اندیشه و نثر پروست، و گهگاه برخی از شیواترین قطعات ادبیات قرن بیستم فرانسه آشنا میشود. اما کسـی که شاهکـار پروست، در جستوجوی زمـان از دست رفته، را بخـواند، از خـواندن این اثـر دوچندان لـذت خواهد بـرد چـون منشـأ جستوجو و هستههـای آغازین این منظومهی عظیم را در این کتاب نسبتاً کوچک و بسیار فشرده میبیند.