«طاهره، طاهرهی عزیزم» مجموعه نامههای غلامحسین ساعدی(۱۳۶۴-۱۳۱۴) به طاهره کوزهگرانی است. انتشار نامهها و نوشتههایی از اینگونه، آن هم در سرزمین ما، همیشه همراه با دودلی بودهاند. هیچیک از ما تمایلی بهانتشار نامههای عاشقانهمان نداریم. شاید بسیاری از ما تمایلی بهانتشار نامههای خانوادهگیمان هم نداشته باشیم. همهی ما نوشتههایی، در جایی دور از دسترس دیگران داریم، که نمیخواهیم کسی آنها را ببیند. نامههای این کتاب بخشی از زندگی یکی از بزرگترین نویسندهگان این سرزمین و درنتیجه بخشی از تاریخ ادبیات معاصر ماست. از سوی دیگر این نامهها بخش بسیار خصوصی زندگی یک انسان، بهنام غلامحسین ساعدی است و ناشر در تردید میان این دونکته. طاهره و غلامحسین هرگز بههم نرسیدهاند و این عشق، بیوصل پایان یافته است. غم فراق و اندوه عشق تا زمانی که در جهان خاکی بودهاند همراهشان بوده است. شاید این کتاب بهانه و دلیلی شود تا آندو در جهانی دیگر یا زندگیای دیگر بههم برسند، شاید هم مرهمی باشد بر اندوه عشق غلامحسین و راز پنهان طاهره، شاید...