پایان پناهندگی در حقوق بشر بین الملل با نگاهی به حقوق داخلی ایران

آنجایی که سخن از مجموعه قوانین و مقررات بین‌المللی است، کنوانسیون‌های ۱۹۵۱ و پروتکل الحاقی ۱۹۷۶ حقوق پناهندگان و امثالهم مشاهده می‌شود و همین طور زمانی که صحبت از حق بر پناهندگی به عنوان یکی از حقوق بشری به میان می‌آید، مراد آن اختیار و توانایی است که افراد پناهنده برای خود قائل بوده و در اثر آن، از حقوق پیش‌بینی شده در مجموعه مقررات بین المللی حقوق پناهندگان منتفع می‌شوند. حق بر پناهندگی را می‌توان در زمره حقوق انسان در برابر انسان‌های دیگر دانست که در آن افراد، در برابر دولتی که از آن درخواست پناهندگی کرده‌اند، حقی پیدا می‌کنند.