حق شفعه در حقوق ایران

در حقوق مدنی، اخذ به شفعه تنها موردی است که با بودن مالک در قید حیات، دیگری می‌تواند ملک او را بدون موافقتش تملک کند. بدین جهت، قانون مدنی آن را پس از عقود که سبب تملیک ارادی می‌باشد، بیان نموده است؛ و حال آنکه، از نظر سهولت در ترتیب و تنظیم قوانین نویسی مقتضی آن بود که اخذ به شفعه در فصل بیع بیان شود، زیرا فقط در بیع جاری می‌گردد و از ملحقات آن به شمار می‌رود.