این یک داستان ساده و سرراست نیست؛ در واقع بافت پیچیدهای از چند لایه داستان است که هر کدام در تراز و زمان خاص خودشان جریان دارند، و خوانندۀ داستان باید به آن ها توجه داشته باشد. لایۀ بالایی یا بیرونی سرگذشت مردی است به نام استیونز، که بیش از سی سال در خانۀ یکی از اشراف انگلستان به نام لرد دارلینگتن پیش خدمت بوده است و اکنون که بساط آن خانه برچیده شده دارد خاطراتش را به صورت یادداشت هایی که از یک سفر شش روزه به صفحات غرب انگلستان بازمانده است برای ما نقل می کند... لحن غالب این داستان لحن رسمی و مضحک پیش خدمتی است که یک عمر ناچار بوده است در دایرۀ زبان خشک و بی جانی که بیرون رفتن از آن در حد او نیست حرف بزند. میتوان گفت که سراسرِ این داستان سلسلۀ بی پایانی است از کلیشه های فرسودۀ زبان نوکرمآب و اداری انگلیسی.