ادبیات کودکان

درست است که در حدود قرن ۱۷ میلادی بود که نوشتن کتاب‌های ویژه کودکان توسط بزرگ‌سالان و آن هم در اروپا، به نحوی آغاز شده است، اما این کتاب‌ها مطابق تعریف‌های امروزی، ادبیات کودک، به معنای خاص آن؛ یعنی ادبیاتی ویژه کودک و مطابق با خواست‌ها و جهان‌بینی‌های وی نبوده است. در این کتاب‌ها، سخنگویان و شخصیت‌ها، همان بزرگ‌سالان هستند که نقاب کودکی بر چهره زده‌اند تا برای کودکان، کمی آشنا تر به نظر بیایند؛ از طرفی دیگر، این آثار، بی‌بهره از زمینه روان شناختی بوده‌اند تا کودک را آن گونه که هست و نه آن گونه که بزرگ‌ترها می‌پندارند، معرفی کنند.