کتاب خیالپردازیهای رهرو تنها، کتابی ناتمام است که توسط فیلسوف و نظریهپرداز بزرگ «ژان ژاک روسو» بین سالهای 1776 تا 1778 نوشته شده است. این کتاب، آخرین کتاب از مجموعه آثار خودزندگینامهای روسو است. این کتاب یک مکمل مهم دیگر برای آثار فلسفی و اتوبیوگرافیک روسو است و بسیاری از همان موضوعات را مورد بررسی قرار میدهد و همین مسئله کتاب را به مقدمهای مفید برای هر کسی که علاقهمند به خواندن روسو باشد، تبدیل کرده است. از میان آثار قبلی او در این زمینه میتوان به «اعترافات» اشاره کرد. «خیالپردازیهای رهرو تنها»، آخرین اثر عالی روسو است که بخشی یادداشت و خاطره و بخشی تعمق و تفکر است. محتوای کتاب، ترکیبی است از حکایات اتوبیوگرافیک، توصیف مناظر، بهویژه گیاهانی که روسو در پیادهرویهای خود در اطراف پاریس به آنها برمیخورد و شرح و تفسیر استدلالهایی که قبلا روسو در زمینههایی مانند آموزش و فلسفه سیاسی مطرح کرده بود.
روسو خود درباره آخرین اثرش چنین میگوید:
من خیالپردازیهایم را برای خود مینویسم. اگر در روزگار کهنسالی، در واپسین روزهای عمر، چنانکه انتظار میرود، در همین وضع کنونی بمانم، با خواندن این دفتر همان لذتی میبرم که هنگام نگارش آن بردم و بدینسان با تجدید خاطرات گذشته هستیام دو چندان میشود.