چرا شما زنها نمی توانید ما مردها را با تمام عیبهایمان دوست بدارید؟ همه ی آدمیان، چه مرد چه زن، پای بند زندگی خاکی اند و ناچار عاری از عجز و نقص نیستند. وقتی ما زنان را دوست داریم، آنها را با تمام ضعف ها و معایبشان دوست می داریم، ای بسا که به علت همین وجود، همین نقایص آنها را خیلی بیشتر هم دوست بداریم. آنها که از هر حیث کامل عیارند نیاز به محبت دیگران ندارند... اگر این ضعف ها و زخمهای آدمی وجود نداشته باشد که دیگر کسی نیاز به عشق پیدا نمی کند. عشق باید همۀ گناهان را ببخشاید مگر گناه بی مهری را. عشق واقعی باید همه نوع زندگی را معذور بدارد، مگر زندگی خالی از عشق را. زنان می خواهند ما را معبود قابل پرستشی بسازند و آنگاه ما را دوست بدارند، غافل از آنکه قبل از هر چیز ما را بصورت بت هایی دروغین و ساختگی در آورده اند.