نیمه ی دوم

وقتی جسمت مشکل پیدا می‌کند، به توپ نمی‌رسی و به خودت می گویی ۱۰ سال پیش اگر بود، به توپ می‌رسیدی، با اینکه هیچ معلوم نبود در سال پیش هم چنین اتفاقی بیفتد. یک جور درد جسمی هست که می توانی روز به روز با آن کنار بیایی، اما صحبت بر سر بلایی است که بر سر ذهنت می‌آورد. هنوز که هنوز است به گذشته نگاه می‌کنم و از خودم سؤال می‌کنم که آیا می‌توانستم یکی دو سال دیگر هم بازی کنم؟