شش درس نخستین بازیگری صحنه

بازیگری، «زندگی روح انسان است که با هنر متولد می شود». در تئاتر خلاق، وسیله تمرکز بازیگر، «روح انسانی» است. بنابراین، در نخستین مرحله، یعنی جستجو، وسیله تمرکز بازیگر، روح خود او و تمام کسانی است که پیرامون او هستند. در مرحله دوم، یعنی سازندگی، وسیله تمرکز، فقط روح خود اوست. یعنی، برای بازی باید روی چیزی تمرکز کرد که نادیدنی است، روی چیزی که تنها با نفوذ به عمق وجود خود می تواند آن را دریابید و پی ببرید که در اوج حس و خشونتبارترین کشمکش، چه وضعی در زندگی پدیدار می شود. به عبارت دیگر، احتیاج به تمرکز عمیق روی حس‌هایی داری که وجود خارجی ندارند و باید آنها را ابداع یا فقط تصور کرد.