در روانکاوی از همان آغاز دو گرایش کلی پدیدار گردید؛ یکی «کوشش برای تبدیل روانکاوی به یک دانش پزشکی و فرو کاستن آن به روش درمانی» و دیگری «تلاش برای پیوند دادن روانکاوی با دانشهای دیگر». «فروید»، پدر علم روانشناسی، روان درمانی را به معنای درمان از راه روان معرفی میکند. این کتاب حاوی پنج مقاله از نگاه زیگموند فروید درباره تکنیکهای درمان روانکاوانه است.