سیما، منظر و فضاهای جمعی

دغدغه نويسنده در اين کتاب از يک‌سو از علاقه‌اي شايان به فضاهاي قديمي و از سويي ديگر در پذيرش تفکر نوين در برنامه‌ريزي شهري ايران نشات گرفته است، که در حال حاضر انسان خسته از ماشين به آن پرداخته است و شهرسازي بر پايه توجه ويژه‌تري به انسان است. اين کتاب در ارتباط با سيما، منظر و فضاي جمعي، حائز تلاش بي‌وقفه است. فصل اول در ارتباط با نوسازي و بهسازي بافت، سيما و منظر شهري، فصل دوم گذري بر تجارب و مفاهيم نوسازي و بهسازي منظر و سيماي شهري، فصل سوم فضا، سيما و منظر شهري، فصل چهارم در مورد مشارکت و توسعه فضاي شهري و نهايتاً فصل آخر در راستاي فضاهاي عمومي و جمعي شهر حائز اهميت است.