زنان شاهنامه

نگارنده بر آن بوده در مقدمه نقش جنس مونث در اسطوره شناسی ایران را مشخص کند. مقدمه با داستان آفرینش مرد و زن پایان می یابد و مولف در آنجا آن را به داستان نخستین زن در شاهنامه مرتبط می سازد.
نگارنده در بخش نخست چکیده ای موجز از داستان های مهمترین زنان شاهنامه را ارائه می کند و آنها را با دیگر منابع پیش از اسلام و عهد اسلامی تا آنجا که بر مولف شناخته شده و قابل دستیابی بودند، می سنجد. نگارنده کوشیده است در پایان هر بند ویژگی های شخصیتی آنها را به اجمال بازگو کند.
بخش دوم به بررسی جایگاه زنان در شاهنامه می پردازد و به اجمال نقش، اهمیت و سرنوشت هر یک از شخصیت های زنان در ادوار مختلف زندگی شان را مانند دوران کودکی، همسری و مادر بودن در قالب خانواده و همچنین جامعه، به طور کلی توصیف می کند.
فردیت زنان در شاهنامه و مقام اجتماعی آنها در اثر سترگ فردوسی موضوعی است که در دو فصل مورد بررسی قرار گرفته است.