در کتاب حاضر، به بررسی تأثیر بازیهای آموزشی بر صفات اخلاقی کودکان پرداخته شده است. مؤلف تشریح میکند که بچهها برای رشد مهارتهای اجتماعی، عاطفی، شناختی (تفکر) و جسمی به بازی نیاز دارند. از سوی دیگر، در بسیاری از موارد، عدم موفقیت در تربیت اخلاقی کودکان، ناشی از نقص در برنامهها است. ارائه مفاهیم و مسائل اخلاقی در سطحی که با فهم کودکان متناسب نیست، استفاده از اجبار و تنبیه و نیز آموزش مفاهیم و مسائل اخلاقی با روشهای قالبی، تکراری و خستهکننده، میتواند عاملی عمده در خستگی و دلزدگی آنان شود. اما استفاده از بازی و سرگرمیهای جذاب در تربیت اخلاقی، علاوه بر تسهیل آموزش، باعث ایجاد هیجانات مثبت در کودکان میشود و بهاحتمالزیاد آنها را به آنچه در فضایی شاد و مطلوب آموختهاند دلبسته و ملزم میسازد.