این فرمانی است که بندۀ خدا علی امیر المؤمنین به مالک پسر حارث نخعی معروف به اشتر عطا میکند و به موجب آن فرمانداری کشور مصر و خزانۀ خراج آن را بدو میسپارد و نیز اختیارات سپاه اسلام را که در آنجا متمرکزند تحت فرمان او میگذارد. به استناد این فرمان، مالک اشتر مأمور است که شئون اجتماعی و اقتصادی مصریان را تحت نظر مستقیم خویش درآورده و به آبادی و عمران آن مملکت جدّاً قیام نماید.