لطائف الاذکار للحضار و السفار فی المناسک و الآداب

اثر حاضر دربردارنده کهن‌ترین متن پارسی در شناخت راه حج از بخارا تا مکه، به قلم «ابوجعفر شمس‌الدین محمّدبن عمربن عبدالعزیز بن مازه» است. نگارنده این کتاب یکی از فقهای برجسته بخارا است که در سال 552 هجری قمری عازم حج شد و این کتاب را به‌عنوان راهنمای حجاج در شناخت مزارات شهرهای راه حج نوشت. در این اثر اطلاعات ارزشمندی در زمینه مناسک حج، تاریخ و جغرافیای دینی: مکه ، مدینه و ... ذکر شده است. مباحث مقدماتی کتاب نیز مروری بر مباحث اعتقادی و برخی از مناجات است.