افسانه های ایرانی 8

طنز، مطایبه، هزل و هجو در ادبیات فارسی سابقه‌ای دیرینه دارد.گاه مرز معنایی این مصطلحات روشن نبوده و آن‌ها را به جا یا نا به جا به کار می‌بردند. اکنون هزل و هجو را برای سخن سخره آمیزی که بیش‌تر جنبه‌ی شخصی دارد، در سخن می‌آورند.طنز اما سخنی است که به قصد شوخی و ایجاد مطایبه به کار می‌رود. در فرهنگ عامه، به ویژه افسانه‌ها همان بازتابی را دارد که در ادبیات مکتوب فارسی می‌بینیم و گاه حتی از آن هم فراتر می‌رود، چرا که فرهنگ شفاهی در ایران گستره‌ای وسیع تر دارد. چه بسا سخنی را به زبان می‌آوریم که از نوشتن آن ابا داریم.