شرقاوی در این نمایشنامه، هر حرکت و سکونی را به دقت در جای خود قرار داده و در لباس نظم دهنده ای خلاق ظاهر می گردد. در پایان که از بیان مصیبت ها بر امام حسین (ع) و خاندان عصمت فارغ می شود، در شکل گیری این نتیجه و پیام در ذهن خواننده ابتکار به خرج می دهد و به زیبایی نشان می دهد که قومی که با امام حسین (ع) جنگیدند، جنایت آن ها فراتر از هر مصیبت و فاجعه ای است که بر این امت فرود آمده و هر بلا و مصیبتی که بر سر این امت پدیدا آید، ریشه در جنایت کربلا دارد.