کتاب دو بخش دارد: بخش اول دربارهٔ سرشت نیایش است و بخش دوم دربارهٔ ماهیت ایمان و ربط و نسبت آن با نیایش. برومر نیایش را «تمرین دائمی ایمان»، «نسخهٔ صغیر زندگی ایمانی»٬ «کلید فهم ایمان» و «بازی زبانی ایمان» میداند. بنابراین ارتباط دو بخش کتاب با یکدیگر کاملاً مشخص است. جان کلام او در بخش اول این است که ایمان یک رابطهٔ عاشقانه بین فرد مؤمن و خداست و نیایش عملی است که با آن این رابطه ایجاد، تعمیق یا بازسازی و ترمیم میشود. جان کلام او در بخش دوم تمایزگذاری بین ایمان و باور دینی صرف از یک سو و ارتباط ذاتی بین این دو از سوی دیگر است.
ایمان صرفِ باورِ دینیِ محض نیست بلکه یک نوع تعهد و عشق و سرسپردگی نیز هست.