تاثیر دعا بر معرفت

ازآنجا که دعا پدیده‌ای فطری است، می‌توان آن را با پیدایش انسان قرین دانست. انسان فطرتا موجودی فقیر و نیازمند است و هیچ گاه از سوال و اجابت خواسته‌هایش جدا نبوده است. آدمی به منزله گوهری است که دارای شرافت و کرامتی روحی و قداستی رحمانی است. در این گوهر گزانبها، میل به دعا و راز و نیاز به خدا وجود دارد؛ مناجات با محبوبی است که دعای دعا کننده را می‌شنود و اجابت میکند.
دعا از سوی تمام پیامبران و ادیان آسمانی مورد توجه بوده است، اما در اسلام، دعا از قرآن آغاز می‌شود و با ادعیه پیامبر(ص) و ائمه هدی(ع) توسعه می‌یابد.