مقدمه های هگل بر پدیدارشناسی روح و زیباشناسی

تعریف حقیقت و بسیاری از مفاهیم و موضوعاتی که انسان در زندگی با آنها روبه رو است و نیز چگونی دست یابی به آنها، یکی از دغدغه های بشر در طول زندگی است. فیلسوفان بسیاری در طول تاریخ این مسائل را مورد توجه قرار داده اند. هریک از این بزرگان در فلسفۀ خاص خود کوشیده اند به سوالات بسیاری هم چون تعریف حقیقت، اخلاق، خوبی، بدی، زیبایی، ماهیت اصلی روح و سرچشمۀ اشیا و اطلاق یا نسبت هریک از این مفاهیم پاسخ گویند. هگل از جمله فیلسوفان برجستۀ آلمانی است که رساله های متعددی در باب مفاهیم و ماهیت های موجود در زندگی بشر، روند تاریخی حیات بشر، غایت بشریت و چگونگی بروز تحولات در طول تاریخ به نگارش درآورده است. از آن جمله دو رسالۀ «پدیدارشناسی روح» و «زیباشناسی» است که در مجموعۀ حاضر مقدمه های وی بر این دو رساله به نگارش درآمده است. رسالۀ نخست شامل آرا و اندیشه های هگل در خصوص ماهیت روح، چگونگی حرکت آن برای رسیدن به حقیقت غایی و مقصد متعالی آن است. در رسالۀ دوم نیز نظریات او در باب تعریف زیبایی و انواع آن، حدود زیبایی، شناخت زیبایی اصیل و مبحث مطلق یا نسبی بودن بیان شده است. لازم به ذکر است هگل عادت داشت برای هریک از آثار فلسفی اش مقدمه ای بنویسد؛ چنین مقدمه هایی ضمن آن که مدخلی بر آن آثار بود، چنان تقریر و تدوین می شد که در بیش تر موارد، ارزش رساله ای فشرده و مستقل را می یافت؛ اطلاعاتی مقدماتی از موضوع ها و مسائلی که در صفحه ها و فصل های متن مطرح می شود. خواندن این مقدمه، خواننده را با آنچه پس از آن از نظرش خواهد گذشت، آشنا می کند.